Δαδιά: Ένας επίγειος οικολογικός παράδεισος μετατράπηκε σε κόλαση λόγω ανικανότητας !

Φωλιασμένη στο βόρειο τμήμα της Ελλάδας, όχι μακριά από τα τουρκικά σύνορα, βρίσκεται μια παρθένα, ανέγγιχτη έρημος που παραμένει ένα καλά κρυμμένο μυστικό για τους λάτρεις της φύσης και τους λάτρεις της άγριας ζωής. Η περιοχή αυτή είναι η Δαδιά. Η περιοχή αποτελεί τμήμα του νοτιοανατολικού άκρου της Ροδόπης, επικαλύπτοντας εν μέρει το SCI GR1110005 "VOUNA EVROU". Πρόκειται για μια υποορεινή λοφώδη περιοχή με έντονα και ποικίλα τοπία. Ένα μεγάλο μέρος της λεκάνης απορροής του ποταμού Έβρου διασχίζει την περιοχή. Η περιοχή αποτελείται από ηφαιστειακά πετρώματα και αλλουβιακές αποθέσεις. Ανήκει στην υπομεσογειακή ζώνη βλάστησης και χαρακτηριζόταν από θερμόφιλες υποηπειρωτικές πλατύφυλλες βελανιδιές.

Η περιοχή είχε σημαντική οικολογική αξία λόγω του μεγάλου αριθμού ειδών πουλιών- πολλά από αυτά είναι σπάνια στην Ευρώπη. Η περιοχή αποτελούσε σημαντικό βιότοπο για πολλά ερπετά και πτηνά λόγω της θέσης της περιοχής- είναι σταυροδρόμι μετανάστευσης και φωλεοποίησης πτηνών. Η περιοχή αποτελείται από το δασικό σύμπλεγμα Δαδιάς-Λευκίμης-Σούφλης. Η περιοχή αποτελούταν από: προστατευόμενες περιοχές για αρπακτικά πουλιά (~7290 εκτάρια),  περιοχή διαχείρισης δασών (δασοκομία, εκμετάλλευση) (~19291 εκτάρια) και βοσκότοποι σε δασικές εκτάσεις, λιβάδια και γεωργικές εκτάσεις (~15589 εκτάρια).

Ένα καταφύγιο για αρπακτικά

Ένα από τα κοσμήματα του στέμματος της Δαδιάς ήταν ο αξιοσημείωτος πληθυσμός αρπακτικών, που του χάρισε το παρατσούκλι "Raptor Heaven". Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου φιλοξενούσε τον πιο πυκνό πληθυσμό ευρωπαϊκών μαυρόγυπας (Aegypius monachus) στα Βαλκάνια, με πάνω από 50 αναπαραγωγικά ζεύγη. Εκτός από τους μαύρους γύπες, μπορείτε να εντοπίσετε άλλα μεγαλοπρεπή αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, ο αιγυπτιακός γύπας και ο ευρασιατικός γύπας. Η Dadia παρέχει ένα ασφαλές καταφύγιο για αυτά τα πουλιά, συμβάλλοντας στη διασφάλιση της επιβίωσής τους.

Ποικιλία Χλωρίδας και Πανίδας

Το πάρκο διέθετε μια πλούσια ποικιλία φυτικών ειδών, όπως μεσογειακά πευκοδάση, δάση βελανιδιάς και λιβάδια με αγριολούλουδα. Αυτή η ποικιλομορφία ενδιαιτημάτων φιλοξενούσε μια σειρά από άγρια ζώα, από μεγάλα θηλαστικά όπως η ευρασιατική καφέ αρκούδα και  το αγριογούρουνο έως μικρότερα,  όπως το ευρωπαϊκό κουνάβι και η  ευρωπαϊκή αγριόγατα.

Εξερευνώντας τη Δαδία

Για να γνωρίσουν από κοντά τα φυσικά θαύματα της Δαδιάς, οι επισκέπτες μπορούσαν να εξερευνήσουν το εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών και σημείων παρατήρησης του πάρκου. Το Κέντρο Επισκεπτών της Δαδιάς χρησιμεύει ως ενημερωτικό σημείο εκκίνησης, προσφέροντας πληροφορίες για τη μοναδική οικολογία και την άγρια ζωή του πάρκου. 

Η παρατήρηση πουλιών είναι μια δημοφιλής δραστηριότητα που λάμβανε χώρα στη Δαδιά, με στρατηγικά τοποθετημένα παρατηρητήρια που παρείχαν εξαιρετικές ευκαιρίες για εντοπισμό αρπακτικών στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. 

Μια ιστορία επιτυχίας για τη διατήρηση των ειδών (μέχρι πρόσφατα!)

Η ιστορία της Δαδίας είναι μια επιτυχημένη προσπάθεια διατήρησης. Με τα χρόνια, το πάρκο κατάφερε να αποκαταστήσει πληθυσμούς απειλούμενων ειδών και να προστατεύσει ζωτικούς βιότοπους. Ειδικότερα, η διατήρηση του ευρωπαϊκού πληθυσμού μαυρόγυπα αποτελεί απόδειξη της αφοσίωσης και της αποτελεσματικότητας των πρωτοβουλιών διατήρησης της . Το πρόγραμμα αποκατάστασης αρπακτικών του πάρκου, συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης  πτηνών στη φύση, έχει συμβάλει σημαντικά στην αναβίωση αυτών των υπέροχων πλασμάτων. Δυστυχώς σήμερα μιλάμε για μία τεράστια οικολογική καταστροφή σε μία περιοχή μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας. Οι φωτιές που έκαιγαν χωρίς ολοκληρωμενο σχεδιασμός κατάσβεσης επέτρεψαν να συντελεστεί ένα έγκλημα σε μία τεράστια παρθένα έκταση. 

Είναι σημαντικό η δράση ανάκαμψης της περιοχής να αρχίσει άμεσα αν και η οικολογική καταστροφή είναι τεράστια. Πιο σημαντικό όμως όλων είναι η πολιτεία να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη των επιλογών της και να κατανοήσει την ανάγκη ουσιαστικής προστασίας αυτών των περιοχών. Δυστυχώς όμως τα περιβαλλοντικά ζητήματα στην Ελλάδα είναι στην απ ' έξω ακόμα και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι αναμενόμενο λοιπόν μία κοινωνία που η περιβαλλοντική της εκπαίδευση και ενημέρωση είναι ελάχιστη να μη μπορεί να ανταποκριθεί στα σύγχρονα περιβαλλοντικά ζητήματα με το τρόπο που τους αρμόζει. Ως πότε όμως θα είναι αυτό ανεκτό;

Βρείτε  μας στο Facebook : Envgrblog και στο Instagram: @envgrblog