Η ζωή μιας γατομάνας

 Είναι οι «άγγελοι» που κυκλοφορούν ανάμεσα μας... Είναι καθημερινά δίπλα μας... Χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την παρουσία τους, χωρίς καν να της δίνουμε σημασία πολλές φορές... Όμως είμαι σίγουρη πως από τις υγρές μουσούδες τους και τα φωτεινά ματάκια τους δεν περνάει κανείς απαρατήρητος! 

 Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν δύο χρόνια... Όταν τάισα για πρώτη φορά ένα μικρό αδέσποτο γατάκι κάτω από το σπίτι μου! Ούσα dog person με τη βούλα δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το πλασματακι!! Μέχρι που έγινε η καθημερινότητα μου! Το πρωινό νιαούρισμα έγινε το ξυπνητήρι μου και το μπαλκόνι το δεύτερο σπίτι μου. 

 Με την Ψιτ (το γατάκι μου) ζούμε μαζί τα δύο τελευταία χρόνια της ζωή μας και έχω περάσει μαζί της στιγμές χαλάρωσης αλλά και στιγμές ιδιαζόντως έντονες όπως μια γέννα. 

 Εκεί επιβεβαιώθηκε ο δικός μου προσωπικός τρόπος σκέψης. Τα ζώα δεν διαφέρουν και πολύ από τους ανθρώπους! Αισθάνονται! Αισθάνονται την κούραση, την αγάπη, τον φόβο, την απογοήτευση. Εγώ προσωπικά μέσα από αυτό ένιωσα το τι θα πει εμπιστοσύνη... Εμπιστοσύνη (για ένα γατάκι) πάει να πει πως εμπιστεύομαι άνθρωπε μου το παιδί μου στα χέρια σου. Αυτό ήταν το πιο όμορφο συναίσθημα που με έκανε να νιώσω ένα μικρό τριχωτό πλάσμα που δεν ζυγίζει πάνω από 5 κιλά. Μέσα από αυτή την εμπειρία ένιωσα κάθε κομμάτι των συναισθημάτων της! 

 Δυστυχώς σήμερα γιορτάζουν τα ζωάκια χωρίς σπίτι, τα ζωάκια του δρόμου, αυτά που για συντροφιά έχουν τα αγάλματα και τα μνημεία στις πλατιές και τα πάρκα. Αυτά που παλεύουν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο άνθρωπος που τον "ενοχλούν" είναι να ρίξει μια φόλα τόσο απλά και τόσο απερίσκεπτα. Αυτά τα ζωάκια που θα τα πετάξουν στο ποτάμι ή στα σκουπίδια ή στο βουνό (μωρά ακόμα) επειδή δεν μπορούν να μάθουν επιτέλους οι "άνθρωποι" τι σημαίνει η λέξη στείρωση και τι πάει να πει η λέξη υπευθυνότητα!! Για το ρόλο που έχουμε σε αυτόν τον πλανήτη μάλλον δεν είμαστε τόσο έξυπνοι όσο πιστεύουμε... Ή θέλουμε να πιστεύουμε! Ή ίσως μας λείπουν αρχές και παιδεία! 

 Εύχομαι και θα εύχομαι κάθε 4η Απριλίου να είναι η τελευταία. Να μην χρειάζεται να αφιερώνουμε ημέρες στην μοναξιά ψυχών... Να γίνουμε όλοι λίγο πιο άνθρωποι και να αρχίσουμε κάποια στιγμή να βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας γιατί την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια όπως έλεγε και ο μεγάλος Εξυπερύ. 

 Επειδή όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και σίγουρα δεν θα μπορούσα να αναφέρω μόνο την αρνητική. Η σημερινή μέρα είναι μια ευκαιρία να πούμε ένα «ευχαριστώ»! Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που φροντίζουν τις ψυχές αυτές με αυταπάρνηση και πολύ προσωπικό κόπο. Στους ανθρώπους που αφιερώνουν χρόνο και χρήμα για να βοηθήσουν με ότι μέσο έχουν και δεν έχουν. Σε αυτούς που φροντίζουν για τη σωτηρία όχι μόνο της δικής τους ψυχής αλλά όλων. Σε αυτούς που τα βάζουν με θεούς και δαίμονες για να εξασφαλίσουν ότι περισσότερο μπορούν από διάφορες τοπικές και μη αρχές για ένα καλύτερο μέλλον! Για ένα μέλλον με άδειους δρόμους, γεμάτα στομαχάκια, φωτεινά ματάκια και γεμάτες ενέργεια και χαρά κουνιστές ουρίτσες!

Bρείτε  μας στο Facebook : Blog περιβαλλοντικών θεμάτων: env-gr.blogspot.com και

                   στο Instagram: @envgrblog

Eπιμέλεια : Όλγα Μαρία Ζαχαράκη, Περιβαλλοντολόγος MSc